Zaman, ölüm ve beyhudelik hakkında konuştuğumda bahsettiğim şey tam olarak da buydu. Bu işin başında daha büyük fikirler var. Çoğunlukla, toplum olarak bizim ortak ilüzyonlarımız bunlar. Aralıksız 14 saat cesetlere baktığınızda düşündüğünüz şeyler bunlar oluyor. Böyle bir şey yaptın mı hiç? Gözlerinin içine bakarsınız, resimde olsalar bile... Ölü ya da canlı olmaları fark etmez. Yine de okuyabilirsiniz. Ve ne görürsünüz biliyor musunuz? İyi karşılamışlar. İlk başta değil, ama tam orada, son anlarında. Aşikâr bir rahatlama. Çünkü korkuyorlardı. Ama şimdi ilk defa gördüler, her şeyi bırakmanın ne kadar kolay olduğunu. Ve gördüler o son nanosaniyede, ne olduklarını...

Sen, kendin, bu büyük drama hiçbir zaman küstahlık ve aptal arzulardan ibaret geçici bir çözümden başka bir şey değildi. Ve öylece bırakıp gidebiliyorsun... Hayatına o kadar da sıkı sıkıya tutunmak gerekmediğini görerek. Fark ediyorsun ki tüm hayatın, sevgin, nefretin, hatıraların, acıların, hepsi aynı şeydi. Hepsi bir rüyaydı. Kilitli bir odada sakladığın bir rüya. İnsan olduğuna dair bir rüya.

This... This is what I'm talking about. This is what I mean when I'm talkin' about time, and death, and futility. all right there are broader ideas at work, mainly what is owed between us as a society for our mutual illusions. 14 straight hours of staring at DB's, these are the things ya think of. You ever done that? You look in their eyes, even in a picture, doesn't matter if they're dead or alive, you can still read 'em. You know what you see? They welcomed it... not at first, but... right there in the last instant. It's an unmistakable relief. See, cause they were afraid, and now they saw for the very first time how easy it was to just... let go. Yeah They saw, in that last nanosecond, they saw... what they were.

You, yourself, this whole big drama, it was never more than a jerry rig of presumption and dumb will, and you could just let go. To finally know that you didn't have to hold on so tight. To realize that all your life, all your love, all your hate, all your memories, all your pain, it was all the same thing. It was all the same dream, a dream that you had inside a locked room, a dream about being a person. 

True Detective, episode 3